📍در ICU، با بیمارانی مواجهیم که سیستم ایمنیشون ضعیفه، عفونتهاشون پیچیدهست و اغلب با پاتوژنهای مقاوم طرفیم. داروهای این گروه — یعنی Antibiotics و ضدقارچها — یکی از کلیدیترین اجزای درمان بیماران سپتیک، نوتروپنیک یا دارای زخمهای باز، ونتیلاتور، کاتتر و غیره هستند.
🧬 تجویز این داروها در ICU، فراتر از فقط یک «آنتیبیوتیک وسیعالطیف» است؛ انتخاب، دوز، زمانبندی، تداخلات و تنظیم با عملکرد کلیه یا کبد، همگی بهدقت پرستار کمک میکنن تا بیمار از عفونت عبور کنه، نه اینکه وارد فاز مقاومت دارویی بشه.
پایپراسیلین/تازوباکتام (Tazocin): ضد سودومونا و بیهوازی
سفپیم (Cefepime): سفالوسپورین نسل ۴ با طیف وسیع
مروپنم (Meropenem): کارباپنم بسیار قوی برای عفونتهای مقاوم
وانکومایسین (Vancomycin): خط اول در MRSA
لاینزولید (Linezolid): جایگزین وانکومایسین در نارسایی کلیه یا VRE
کاسپوفانجین، فلوکونازول: ضدقارچها برای بیماران با ایمنی پایین
اوسلتامیویر: ضد ویروس انتخابی در اپیدمیها
چون باید بدونی کِی تجویز شده، کی باید تزریق شه، با چی سازگاره و با چی نه
چون در بیماران دیالیزی، یا نارسایی کلیه، دوز دقیق و فاصلهها باید رعایت بشه
چون درمان عفونت فرصتبره، ولی از بین رفتن فرصت، فقط چند ساعت طول میکشه
چون گاهی باید بین تغییر وضعیت بیمار و زمان بعدی دوز، خودت تریگر بدی برای گزارش به پزشک
🧠 پرستار ICU، فقط دارو تزریق نمیکنه؛ باید فهم سیستمیک از جنگ بین میکروب و دارو داشته باشه تا زمان طلایی درمان از دست نره.