📍در ICU، اختلال در الکترولیتها یا اسید–باز بدن، یکی از شایعترین و خطرناکترین مشکلات بالینی است. نوسانهای پتاسیم، منیزیم، کلسیم، سدیم یا بیکربنات میتوانند بهسرعت باعث آریتمی، تشنج، اختلال سطح هوشیاری یا حتی ایست قلبی شوند. دسته Electrolytes شامل تمام داروهای جایگزینی و تنظیم الکترولیتها و اسید–باز است.
🧠 این داروها «خاموش و بیسر و صدا» وارد بدن میشوند، اما میتوانند پایههای عملکرد سلولی، قلبی، تنفسی و عصبی را بسازند — یا خراب کنند.
KCl (پتاسیم کلرید): برای هیپوکالمی؛ تزریق آهسته و دقیق با مانیتورینگ ECG
MgSO₄ (منیزیم سولفات): درمان هیپومنیزمی، پیشگیری از آریتمی، کنترل در پرهاکلامپسی
Ca Gluconate / Ca Chloride (کلسیم): در هایپوکالمی شدید، اوردوز بلوکرها، یا بالا بودن پتاسیم
NaCl (سدیم): 3% یا 0.9%؛ برای هیپوناترمی شدید یا افزایش ICP
NaHCO₃ (بیکربنات سدیم): اصلاح اسیدوز متابولیک در موارد انتخابی
KPhos، NaPhos: جایگزینی فسفات، مخصوصاً در بیمارانی با سوءتغذیه یا سپسیس
چون باید بر اساس آزمایش روزانه، تصمیم بگیری کدام الکترولیت نیاز به جایگزینی دارد، با چه دوزی، و با چه سرعتی
چون اکثر این داروها نیاز به رقیقسازی خاص، سرعت انفوزیون مشخص و پایش پیوسته ECG دارند
چون تداخلات این داروها (مثلاً بین کلسیم و بیکربنات) ممکن است منجر به رسوب، انسداد کاتتر یا سمیت حاد شود
چون در شرایط بحرانی (کد، ARDS، دیالیز، CPR، شوک)، تنظیم دقیق الکترولیتها فرق بین موفقیت و مرگ است
🧠 پرستار مراقبت ویژه، فقط علائم حیاتی را نمیبیند؛ بلکه در پشت هر آریتمی یا افت فشار، بهدنبال یک پتاسیم پنهان یا اسیدوز متابولیک در سایه میگردد.