📍در ICU، حجم مایعات بدن مثل شمشیر دولبه است: کمش باعث هیپوپرفیوژن، زیادش باعث ادم، نارسایی تنفسی و فشار بر قلب و کلیه میشود. دسته Diuretics شامل داروهایی است که با افزایش دفع ادرار، به تنظیم حجم داخلعروقی، رفع ادم، کنترل فشار خون و حفظ تعادل سدیم و پتاسیم کمک میکنند.
🧠 پرستار ICU باید بداند که هر میلیلیتر خروجی، نهفقط عددی در فلوشیت، بلکه شاخصی از وضعیت کلیه، قلب و تعادل بدن بیمار است.
فوروزماید (Furosemide): دیورتیک لوپ پرکاربرد، برای ادم ریه، CHF، نارسایی کلیه
توراسمید (Torsemide): شبیه فوروزماید، با نیمهعمر طولانیتر
بومتانید (Bumetanide): دیورتیک لوپ قویتر و کوتاهاثرتر
اسپیرونولاکتون: نگهدارنده پتاسیم؛ در بیماران با نارسایی مزمن قلبی یا سندروم آسیت
هیدروکلروتیازید: تیازیدی با کاربرد محدود در ICU
چون باید قبل و بعد از دیورتیک، دقیقاً حجم ورودی و خروجی، فشار خون، الکترولیتها، و پاسخ بیمار به دارو رو پایش کنی
چون تجویز دیورتیک بدون جایگزینی مناسب مایعات یا الکترولیتها، میتونه باعث افت فشار، آرست قلبی یا آسیب کلیه بشه
چون مسیر تجویز (خوراکی، تزریقی، بولوس یا انفوزیون پیوسته) به شرایط بیمار بستگی داره و باید بهدرستی اجرا بشه
چون بیمارانی با CHF، AKI یا ARDS به دیورتیک نیاز دارن، اما فقط در دست یک پرستار دقیق، بیخطر و مؤثر خواهد بود
🧠 پرستار مراقبت ویژه، باید در هر تغییر در حجم ادرار، علائم حیاتی و وزن روزانه، الگوی پاسخ بیمار رو تحلیل کنه و از دیورتیکها در مسیر بهبودی استفاده کنه، نه صرفاً خالی کردن مایعات.