📍در ICU، گاهی تنها چیزی که بین مرگ و زندگی ایستاده، یک آمپول نجات است. دستهٔ Antidotes شامل پادزهرهایی است که در مواجهه با مسمومیتهای دارویی، نارسایی ناگهانی ارگانها یا واکنشهای شدید دارویی استفاده میشوند. این داروها فقط برای شرایط خاص و اضطراری طراحی شدهاند — و باید سریع، دقیق و با درک بالینی عمیق تزریق شوند.
🧠 تأخیر در تجویز، دوز اشتباه یا ناآشنایی با نحوه عملکرد این داروها، میتواند بهای بسیار سنگینی داشته باشد.
نالوکسان (Naloxone): آنتاگونیست اوپیوئیدها در مسمومیت با مورفین، فنتانیل و...
فلومازنیل (Flumazenil): آنتاگونیست بنزودیازپینها (با احتیاط در بیماران صرعی)
N-استیلسیستئین (NAC): پادزهر مسمومیت با استامینوفن
هیدروکسوکوبالامین: برای درمان مسمومیت با سیانید
متیلن بلو: در متهموگلوبینمی و شوک وازوپلژیک
محلول چربی ۲۰٪ (Lipid Emulsion): نجاتبخش در مسمومیت با بیحسکنندههای موضعی (LAST)
فیزوستیگمین: برای آنتیکولینرژیکها (محدود و با پایش ECG)
فنتولامین: در نشت وازوپرسورها به بافت
چون این داروها معمولاً در لحظات پرتنش و بسیار حساس استفاده میشن
چون پرستار باید بتواند تشخیص دهد که بیمار در حال ورود به یک بحران مسمومیت یا واکنش دارویی است
چون پادزهرها گاهی تکدوزی، گاهی پیوسته، و گاهی با پایش مداوم ECG و فشار نیازمند اجرا هستند
چون گاهی پزشک فقط نام دارو را میگوید و تمام آمادهسازی، رقیقسازی، سرعت تزریق و پایش بهعهدهی پرستار است
🧠 پرستار مراقبت ویژه باید بتواند در لحظهٔ صفر، تصمیم درست بگیرد، داروی درست را در دوز درست بدهد — و برای این، شناخت کامل این داروها ضروری است.